داریوش ابوحمزه کارشناس اقتصادی در یادداشت کوتاهی در صفحه شخصی خود در فضای مجازی، توضیحاتی درباره این موضوع که در همسان سازی مستمری بازنشستگان که در سال گذشته شروع شد چه اتفاقی افتاد، داده است که در ادامه می آید:
۱. قرار شد هر بازنشسته فارغ از اینکه در زمان اشتغال خود چقدر حقوق می گرفته و حق بیمه داده، در بازنشستگی معادل ۹۰ درصد ناخالص دریافتی شاغل مشابه خود بگیرد. (بر چه مبنایی؟ خدا می‌داند)
۲. با توجه به اینکه از حقوق ناخالص شاغلین، مالیات و بیمه کم می شود، عملا دریافتی برخی بازنشسته ها از “خالص” حقوق شاغلین مشابه خود بیشتر هم می شود!
۳. اجرای این سیاست طوری بوده که برخی بازنشسته ها که حقوق بالا هم داشتند، رشد حقوق بسیار بالایی نصیبشان شد (دامن زدن به اختلاف طبقاتی).
۴. این سیاست بار مالی سنگینی برای صندوقهای بازنشستگی (لشکری، کشوری و تامین اجتماعی) داشت. (در سال ۹۹ بیش از ۶۰ هزار میلیارد تومان)
۵. تنها برای سازمان تامین اجتماعی این سیاست موجب شده که این سازمان ماهانه حدود ۵ هزار میلیارد تومان کسری داشته باشد و از بانکها (بخصوص بانک رفاه) قرض کند. این قرض ها احتمالا خود را بصورت اضافه برداشت بانکها از بانک مرکزی نمایان خواهد کرد.
۶. دولت و مجلس برای تامین مالی این تصمیم، بجای دادن بودجه، یک سری دارایی عمدتا نقدناپذیر به صندوق ها دادند. لذا کسری صندوق ها کاملا پیش بینی پذیر بود. این کسری سنگین صندوقها هدیه دولت و مجلس فعلی به دولت سیزدهم است.
۷. نهضتی که اخیرا برای افزایش حقوق اقشار مختلف کارمندان (با حمایت دولت) راه افتاده، افزایش مستمری مجدد بازنشستگان با شغل مشابه را در پی خواهد داشت (دومینو).
۸. این تصمیم که از سال اول آن دارای کسری است، برای سالهای بعد کسری فزاینده خواهد داشت. آن وقت سازمان برنامه بیانیه داده که خرج تراشی برای دولت بعد نکرده!
۹. دولت برای قطعی سازی این ضربه مهلک، در صدد تهیه و ارسال لایحه دایمی سازی همسان سازی است. اگر آینده کشور و صندوقها برایتان مهم است، لطفا جلوی تصویب پیش نویس لایحه ای با این بار مالی بسیار گسترده را در روزهای آخر حیات دولت بگیرید.
انتهای پیام/
