معافیت مالیاتی خروج قانونی و موقت است که در راستای سیاست‌های حمایتی حاکمان از مردم صورت می‌گیرد به‌طوری‌که در هر کشوری منابع درآمدی و سرمایه‌ای مردم شامل پرداخت مالیات به حکومت آن کشور است. قوانین برخی کشور‌ها به خصوص کشور‌های توسعه‌یافته حاوی نکات ارزشمندی در رابطه با موارد معافیت مالیاتی است. یکی از این نکات، معافیت موقت مالیاتی است که به مدت چند سال به صنایع جدید و نوپا جهت مهیا کردن شرایط پیشرفت و توسعه تعلق می‌گیرد.
پرداخت مالیات امری واجب و اجباری برای تمام افرادی است که در جامعه فعالیت می‌کنند و به نحوی کسب درآمد دارند. این قانون فقط در کشور جمهوری اسلامی ایران رایج نیست، بلکه در تمام کشور‌های دنیا امری ضروری در جهت گردش نقدینگی و چرخش چرخ اقتصاد کشور است.
مالیات به دو دسته مستقیم و غیرمستقیم، تقسیم می‌شود که منظور از مالیات غیرمستقیم، مالیاتی است که بر روی کالا‌ها و خدمات وضع می‌شود ومالیات غیرمستقیم نیز توسط مردم پرداخت می‌شود. اما به دلیل اینکه مالیات به طورمستقیم از آنها دریافت نمی‌شود و باواسطه به‌حساب اداره مالیات واریز می‌شود، مالیات غیرمستقیم، «معاف از مالیات» نامیده می‌شود.
معافیت‌های مالیاتی شامل همه افراد نیست. بلکه یکی از راه‌های کسب درآمد دولت، اخذ مالیات از مردم است؛ چرا که وقتی گروه یا اشخاص معاف از مالیات می‌شوند درآمد‌های مالیاتی دولت کاهش می‌یابد.
اگر اعطای معافیت مالیاتی اشخاص حقوقی و حقیقی به‌صورت گسترده انجام پذیرد، دولت برای جبران کسری درآمد مالیاتی خود، باید میزان نرخ مالیات را افزایش داده و بدین ترتیب گروه‌های دیگر جامعه که از معافیت‌های مالیاتی بهره‌مند نیستند، تحت‌فشار قرار خواهند گرفت. بدون شک اعطای معافیت مالیاتی به گروه‌ها، فعالیت‌ها و مناطق گسترده منجر به ضعف در نظام اجرایی مالیاتی خواهد شد.
نرخ معافیت مالیاتی شرکت‌های دانش‌بنیان به‌صورت صد درصد محاسبه می‌شود. یعنی شرکت‌های دانش‌بنیانی که از نظر سازمان مالیاتی کشور تمام فعالیت‌های آنها به‌صورت دانش‌بنیان و تمام درآمد حاصله آنها از منبع فعالیت‌های دانش‌بنیان به دست آمده است، هیچگونه مالیاتی را پرداخت نمی‌کند./
