در میزگرد تخصصی با موضوع «حمایت از تولید داخل و تاثیر واردات کالاهای خارجی در صنعت لوازم خانگی»، کارشناسان و صاحب‌نظران به اتفاق نسبت به آفات واردات محصولات نهایی و ساخته شده خارجی هشدار دادند و تاکید کردند که در چهار سال گذشته صنعت لوازم خانگی با جهش قابل توجهی به لحاظ کیفی و کمی مواجه شده است و امروز توان رقابت‌پذیری بالایی را بدست آوردند.
میزدگرد تخصصی با موضوع ضرورت‌های حمایت و صیانت از تولی ملی با محوریت صنعت لوازم خانگی و تاثیرات واردات برندهای خارجی در این صنعت، یکشنبه ۲۸ شهریور در انجمن صنفی لوازم خانگی ایران، با حضور سید حسن حسینی شاهرودی، دبیرکل انجمن صنفی لوازم خانگی، اکبر پازوکی، رئیس اتحادیه فروشندگان لوازم خانگی و عبدالمجید شیخی، اقتصاددان برگزار شد.
در ابتدای این نشست اکبر پازوکی، با بیان اینکه شرایط صنعت لوازم خانگی در سال ۱۴۰۰ با چهار سال گذشته تفاوت معناداری پیدا کرده است، گفت: اگر در سال ۹۶ بودیم می‌گفتم که باید واردات موازی برای به سرانجام رسیدن تولید انجام شود. چرا که آن زمان تولیدمان انقدر کیفیت و تعدد نداشت و حتی یکسری از کالاها را اصلا تولید نمی‌کردیم.
او افزود: امروز باید تکنولوژی، مواد اولیه و تجهیزات وارد شود. باید دستگاه‌های‌مان را به روز کنیم و شرکت‌های دانش بنیان ذائقه مردم را بررسی کنند. در صنعت لوازم خانگی هیچ راهبردی در چهار دهه گذشته وجود نداشته و تولیدکننده همیشه متضرر بوده است. سووال من این است که این انجمن‌های موازی به چه دلیل شکل گرفته است. اگر هدف‌مان تولید و برند ملی است باید همه این انجمن‌ها یکی شوند. چرا در این چهار سال گذشته توزیع‌کنندگان دیده نشدند؟ ما همین الان به سمت انحصاری فروختن کالا رفته‌ایم.
رئیس اتحادیه تولیدکنندگان لوازم خانگی تصریح کرد: در دوره ریاست جمهوری قبلی چقدر سرمایه از کشور بیرون رفت؟ اما با این حال تولیدکنندگان همچنان کارآفرینی کردند و زیر بار بدهی رفتند. اگر تولید داریم چرا در سطح عرضه نمی‌آید. مگر می‌شود ۱۸ درصد بهره بدهید و بعد با ۴ درصد کالا را بفروشید. مسیری که برای صنعت لوازم خانگی تا کنون رفته‌ایم اشتباه بوده است. چرا امروز نباید در سطح عرضه کالا باشد و بعد کالا در تعاونی‌ها به قیمت لیزینگ فروخته شود؟
پازوکی اضافه کرد: دغدغه ما این است که در سطح عرضه کالا نیست. مشکل این است که انحصار طلبی و خود بزرگ بینی در صنعت لوازم خانگی ایجاد مشکل کرده است. چرا امروز یک قلم کالای لوازم خانگی با یک قیمت صادر می‌شود و با یک قیمت دیگر عرضه می‌شود؟ اسم توزیع‌کنندگان در هیچ اساسنامه‌ای نیست و فقط به عنوان مهمان در جلسات حضور دارند.
همچنین سید حسن حسینی شاهرودی نیز در صحبت‌هایی اظهار کرد: اینکه ما ۴۳ سال است فاقد یک چشم‌انداز و سند راهبردی در صنعت لوازم خانگی بوده‌ایم حرف به حقی است. این راهبرد نه فقط در تولید بلکه در کل زنجیره لوازم خانگی وجود نداشته است. برای این حوزه وسیع نه در دولت و نه در مجلس سیاست کلانی نداشته‌ایم.
او افزود: چند میلیون نفر در این زنجیره از تولیدکنندگان و قطعه‌سازان تا خدمات پس از فروش فعالیت می‌کنند. ما در طی این سال‌ها شاهد سیاست‌های متناقض در دولت‌های مختلف بوده‌ایم. انجمن‌های موازی همگی اهداف مشترکی دارند ولی در حوزه‌های مختلف تولید و توزیع و خدمات تقسیم کار صورت گرفته است. این در حالی است که دولت به عنوان سیاستگذار نقشی نداشته است که این زنجیره را بهم متصل کند.
حسینی شاهرودی تصریح کرد: ما اوایل انقلاب شرکت‌های ارج، آزمایش و پارس را داشیم و به نوعی خودکفا بودیم. این صنایع اگرچه مونتاژ بود ولی برند ایرانی بود. تولید ما در صنعت لوازم خانگی در سال ۹۶ حدود ۱۰ میلیون و ۸۰۰ هزار قطعه بود و وقتی حریم‌ها شروع شد برندهای خارجی ایران را ترک کردند و تولیدمان به ۸ میلیون رسید. ما در سال ۹۷ یک رشد ۸ درصدی داشتیم و در سال ۹۹ به یکباره با رشد ۷۸ درصدی روبرو شدیم. آیا این دولت بود که حمایت کرد؟ خیر. تحریم و نیاز داخل باعث این اتفاق شد. ما در افق ۱۴۰۴ باید به تولید ۲۵ میلیون قطعه در سال برسیم. امروز به واسطه تحریم و تغییر دولت فرصتی ایجاد شده است که تولید را افزایش دهیم. دولتی که شعار اشتغال و تولید داخل داده و با مجلسی که انقلابی نام گرفته و بناست شعارهای خود را عملی کند و لاجرم باید از زنجیره این صنعت حمایت کند.
دبیر کل انجمن صنفی لوازم خانگی ادامه داد: اگر مجددا درها را باز کنیم تلاش چند ساله تولیدکنندگان ما از بین می‌رود. تولیدکننده ما باید دستش در بازار باشد. بازار ما مهمترین حلقه این زنجیره است.
اما عبدالمجید شیخی، اقتصاددان در بخش دیگری این نشست تخصصی در صحبت‌های به مشکلات تولید در سطح کلان پرداخت و گفت: امروز از تولید نهاده‌ها تا ستانده نهایی مصرف تداخل وجود دارد. دنیای غرب ۳۰۰ سال است که از صنعت خود حمایت می‌کند. کشورهای غربی خودشان از نردبان ترقی بالا رفتند و به اوج صنعت و تکنولوژی رسیدند و بعد آن نردبان را انداختند و اجازه ندادند کشورهای جهان سومی به آن برسند.
شیخی ادامه داد: سازمان تجارت جهانی برای چه شکل گرفت؟ کشورهای صنعتی با استفاده از ۴ مزیت توانستند بازارهای خودشان و بازارهای دنیا را فتح کنند. این ۴ مزیت شامل، قیمت تمام شده پایین، کیفیت بالا، قابلیت ثبات در گرفتن سفارش و تولید انبوه است.
این اقتصاددان افزود: کشورهای جهان سوم با محدودیت‌های تعرفه‌ای مانع واردات شدند اما آنها این سازمان را به وجود آوردند که درهای واردات را باز کنند تا مازاد تولیدات خود را به کشورهای جهان سوم بفروشند. اتحادیه اروپا دارای ۱۷ معاهده است. آن هم در چارچوب سیاست حمایت از تولید داخل. استراتژی غرب ناتوان گذاشتن کشورهای جهان سوم در کالاهای سرمایه‌ای، واسطه‌ای و مواد اولیه است.
برخلاف شعارهای خصوصی‌سازی، آزادسازی و تعدیل اقتصادی که کشورهای غربی داده‌اند، خودشان به این شعارها عمل نکردند. اتفاقا از دولتی‌ترین اقتصادها خود آمریکا است. در آمریکا رقابت وجود ندارد.
شیخی تصریح کرد: آنها موضوع حمایت را از اذهان ما با این شعارها دور می‌کنند. در نظام اقتصاد اسلامی رقابت زمانی منطقی است که در شرایط برابر باشد. در شرایط نابرابر رقابت ظلم است. ما باید ایجاد توانمندی کنیم و بعد وارد میدان شویم. واردات در شرایط نابرابر و ورود کالاهای خارجی باعث خیزش کالاهای داخلی نمی‌شود. بلکه کالای داخلی را زمین می‌زند.
انتهای پیام/
