براساس گزارش تحقیقاتی شاخص جوانان NatWest 2024، کارکنان دورکار و هیبریدی سالانه حداقل ۶ هزار دلار کمتر از افرادی که شغل حضوری دارند، خرج می‌کنند. در برخی مناطق، رقم صرفه‌جویی کارکنان دورکار حتی به ۱۰ هزار دلار نیز می‌رسد.
بااین‌حال، شرکت‌های مختلف مانند آمازون، کارکنان خود را مجبور کرده‌اند تا به‌صورت حضوری کار کنند. درحالی که برخی از افراد با نوشتن نامه اعتراض خود را بیان کرده‌اند، اما نسل زد رویکرد رادیکال‌تری در پیش گرفته است: در وهله اول اصلاً چنین شغلی را نپذیرند.
محققان بریتانیایی با نظرسنجی از ۲ هزار فرد نسل زد (سنین ۱۶ تا ۲۵ سال) در گزارش خود می‌گویند که از هر ۱۰ فرد، یک نفر شغل حضوری را به دلیل رفت‌وآمد، تهیه لباس، غذا و سایر هزینه‌هایی که متحمل می‌شود، رد می‌کند.
به گفته محققان، ۶۰ درصد از زنان نسل زد و ۴۵ درصد از مردان نگران این هستند که هزینه‌های سرسام‌آور زندگی، آنها را از دستیابی به امنیت مالی باز می‌دارد. اما این افراد بیست و چند ساله فقط از نظر مالی صدمه نمی‌‌بینند. محققان همچنین به این نتیجه رسیدند که جو اقتصادی نگران‌کننده، که مانع از جستجوی شغل توسط نسل زد می‌شود، عواقب شدیدی بر «اعتماد، رفاه و اشتیاق به آینده» آنها دارد. به عبارت دیگر، مسائل مربوط به سلامت روان ۱۸ درصد از نسل زدها را از درخواست شغل منصرف کرده است.
از سویی، براساس گزارش نیویورک پست، یک تحلیلگر مرکز سیاست اقتصادی و اجتماعی در بریتانیا می‌گوید: «بیکاری جوانان به دلیل بیماری یک روند رو به رشد شده است. در دهه گذشته، تعداد جوانان ۱۸ تا ۲۴ ساله که به دلیل بیماری بیکار بودند، بیش از دو برابر شده و از ۹۳ هزار به ۱۹۰ هزار نفر رسیده است.»
بااین‌حال این تحقیق روزنه امیدی را نیز باز می‌کند: به‌رغم مشکلات مالی و سلامت روانی، ۶۸ درصد از نسل زدها «مصمم هستند تا با ایجاد مشاغل پایدار به اهداف زندگی خود برسند.» بااین‌حال این افراد می‌گویند که نیاز به کمک عملگرایانه سازمان‌ها نیز دارند.
